یا غَفّارُ بِنوُرِکَ اهْتَدَیْنا وَبِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْنا وَبِنِعْمَتِکَ اَصْبَحْنا وَاَمْسَیْنا.

ذُنوُبُنا بَیْنَ یَدَیْکَ نَسْتَغْفِرُکَ الّلهُمَّ مِنْها وَنَتوُبُ اِلَیْکَ.

 عشقم، معبودم، خالقم، رب من؛

میخواهم که عادیاتی شوم...بتازم به سویت... آن قدر که نفس هایم به شماره بیفتند و دلم غنج رود از این عشق...

هیهات که گرد و غبار و طول مسیر مرا بفریبد که لختی بایست و خستگی در کن !! بس است این همه نشستن، بس است.

سوار شو که والعادیات ضبحا.